Upoważnienie dla adwokata
Pełnomocnictwa dokonywane za granicą dotyczą sytuacji niecodziennych, mających szczególne znaczenie dla mocodawców, dlatego, też forma, w której są sporządzane zazwyczaj przybiera postać upoważnienia szczególnego. Co za tym idzie, w przedmiocie pełnomocnictw udzielanych na odległość zastosowanie znajduje ogólna klauzula, która głosi, że pełnomocnictwo w formie aktu notarialnego lub w innej formie szczególnej może zostać sporządzone tylko wtedy, gdy leży to w interesie państwa lub obywatela polskiego i wywrze ono skutki prawne na terytorium RP. Pomimo istniejących obostrzeń, uzyskanie upoważnienia dla adwokata w Polsce, jednocześnie przebywając za granicą, jest jak najbardziej możliwe. Stanowią o tym między innymi przepisy prawa konsularnego oraz kodeks postępowania administracyjnego. Jedyne działanie jakie należy podjąć w tym zakresie to udzielenie pisemnego pełnomocnictwa wybranej przez nas osobie świadczącej usługi prawne. Zazwyczaj, w takim przypadku korzystamy ze wzoru pełnomocnictwa przesłanego przez kancelarię prawną, z której usług zamierzamy skorzystać. W celu poświadczenia podpisu, najlepiej udać się do polskiego urzędu konsularnego znajdującego się na terytorium państwa, którego jesteśmy obywatelami. Konsul dokonuje czynności notarialnych na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczpospolitej Polskiej. Jednak działanie to nie należy do jego wyłącznych kompetencji i jest warunkowane uzyskaniem upoważnienia od Ministra Sprawiedliwości wydanego na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych. Jeżeli z różnych względów nie możemy dokonać owej czynności w polskim konsulacie, istnieje możliwość poświadczenia własnoręczności podpisu przez notariusza lub inną osobę uprawnioną do uwierzytelniania podpisów w danym państwie. Należy, jednak pamiętać, że otrzymane w ten sposób pełnomocnictwo nie wywołuje bezpośrednich skutków prawnych na terytorium RP. W takim przypadku zachodzi konieczność dodatkowego opatrzenia go klauzulą apostille, która stanowi poświadczenie dokumentu sporządzonego w jednym państwie, tym samym umożliwiając jego późniejsze, skuteczne użycie na obszarze innego państwa. Zasady korzystania z instytucji apostilli reguluje konwencja haska z 5 października 1961 r., znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych. Poświadczenia dokonuje odpowiedni organ państwowy, najczęściej delegowane do tego celu są właściwe działy ministerstwa spraw zagranicznych. Formę redakcyjną apostilli wskazuje wzór załączony do konwencji, a samo nadanie klauzuli następuje w ramach adnotacji na dokumencie lub odrębnego dokumentu do niej dołączanego. Ostatni etap procedury udzielania pełnomocnictwa tego typu stanowi przetłumaczenie go z języka urzędowego kraju, w którym został sporządzony na język polski. Ze względu na fakt, że jest to oficjalny dokument, nie ma możliwości poddania jego treści samodzielnej translacji, wymóg stanowi, więc skorzystanie z posługi tłumacza przysięgłego. W razie jakichkolwiek wątpliwości pracownicy kancelarii chętnie odpowiedzą na Państwa pytania oraz udzielą informacji, gdzie należy udać się, aby załatwić wszelkie formalności w tym zakresie.