Porady prawne

Obowiązek alimentacyjny w Polsce jest kwestią indywidualną, uzależnioną od wielu czynników. Zobowiązania alimentacyjne mogą wystąpić na różnej linii pokrewieństwa – rodziców względem dzieci, dzieci względem rodziców czy też byłego małżonka względem drugiego. Najczęstszym przypadkiem jest sytuacja gdzie zobowiązanie alimentacyjne dotyczy rodziców względem dzieci. Zgodnie z polskim prawem rodzinnym i opiekuńczym rodzice powinni łożyć na utrzymanie swojego dziecka do momentu jego usamodzielnienia się. Ważną kwestią jest fakt, iż wiek dziecka nie ma tutaj znaczenia. Gdy dziecko osiągnie pełnoletniość, jednak nie podejmie pracy zarobkowej tylko kontynuuje naukę zobowiązanie alimentacyjne nie ustaje. 

Zdarzają się sytuacje, gdy rodzice sami ustalają wysokość alimentów na drodze porozumienia stron. Jednak bardzo częstym jest przypadek, gdy rodzice nie dochodzą do porozumienia, wtenczas koniecznym jest przeprowadzenie rozprawy sądowej. Przy ustalaniu wysokości alimentów bierze się pod uwagę potrzeby dziecka oraz możliwości finansowe osoby zobowiązanej.

Biorąc pod uwagę możliwości finansowe osoby zobowiązanej sąd rozpatruje następujące kwestie: wysokość dochodów, stan posiadania, wiek, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, stan zdrowia. Z kolei potrzeby dziecka obejmują koszty związane z wyżywieniem dziecka, zapewnieniem korzystania z mediów (prąd, woda, gaz, Internet, telewizja, itp.), dostępem do oświaty, rozrywką, kulturą fizyczną, ochroną zdrowia czy też leczeniem. Przy ustalaniu wysokości alimentów należy mieć na uwadze fakt prawa dziecka do życia na tej samej stopie życiowej co rodzice. 

W pozwie o alimenty należy określić wysokość alimentów, wysokość tę należy uzasadnić. Do pozwu należy dołączyć dowody kosztów ponoszonych na dziecko przez rodzica, który sprawuje nad nimi opiekę (faktury dokumentujące zakupy dla dziecka, faktury za lekarstwa, zaświadczenia o dodatkowych zajęciach dziecka). Można również skorzystać z zeznań osób powołanych na świadka, które znają sytuację finansową rodziny.

Należy również pamiętać, ze wysokość alimentów może ulegać zmianie. Wraz z rozwojem dziecka, jego potrzeby mogą wzrastać – zasadnym jest w takiej sytuacji wystąpienie z pozwem o zwiększenie kwoty należnych alimentów. Pozew o zwiększenie alimentów należy uzasadnić. Przesłanką do zwiększenia alimentów może być korzystanie przez dziecko z różnych form zajęć dodatkowych, również sytuacje losowe m.in. pogorszenie się stanu zdrowia dziecka prowadzące do pojawienia się kosztów leczenia są przesłanką do zwiększania kwoty alimentów.

Zdarzają się również sytuacje, gdy sytuacja finansowa rodzica ulega znacznemu pogorszeniu m.in.  utrata pracy, pojawienie się nowego dziecka. W takiej sytuacji rodzic płacący alimenty również ma prawo z wystąpieniem do sądu z wnioskiem o obniżenie zobowiązania alimentacyjnego.  

Należy podkreślić, ze przy ocenie stanu finansowego osoby zobowiązanej do zapłaty alimentów nie bierze się pod uwagę kredytów przez nią zaciągniętych, to samo tyczy się kosztów sądowych.

Wysokość kwoty alimentów jak zostało już wspomniane może być ustalona na mocy porozumienia rodziców lub na drodze sądowej. Warto jednak rozważyć skorzystanie z drugiej opcji, która daje możliwość wierzycielowi alimentacyjnemu (dziecku lub działającemu w jego imieniu rodzicowi faktycznie sprawującemu opiekę) do egzekucji alimentów, gdy dłużnik alimentacyjny (rodzic zobowiązany do płacenia alimentów) uchyla się od tego obowiązku.

Jeśli mieszkasz w kraju w którym się nie urodziłeś i aktualnie planujesz swój ślub z osobą z za granicy to świetnie trafiłeś w Naszej kancelarii prawnej zajmujemy się owym tematem i zawsze jesteśmy chętni i gotowi pomóc klientowi. O ile sprawa małżeństw tych osób które są tych samych narodowości wygląda dość prosto o tyle w przypadku związków wielonarodowych należy zwrócić uwagę na kilka istotnych szczegółów. Ale oczywiście, to my jesteśmy tutaj od tego aby Ci pomóc, właśnie dlatego trafiłeś na tę stronę. Mamy dla Ciebie kilka konkretnych a zarazem bardzo przydatnych rad, które jeśli masz w planach w najbliższej przyszłości ślub na pewno Ci się przydadzą. A więc zacznijmy od podstaw i od tego jakie ślub tak w zasadzie Was interesuje gdyż wyróżnić możemy takie rodzaje:

• ślub cywilny
• ślub konkordatowy, jest to rodzaj który łączy w sobie ślub cywilny i kościelny

           Oczywiście najważniejsze w przypadku zawarcia małżeństwa będą dokumenty, które są niezbędne aby w ogóle podjąć jakąś procedurę działania, poniżej będziesz mógł zapoznać się z listą dokumentów, które są konieczne w przypadku zawarcia małżeństwa z osobą innej narodowości, a więc tak:

• Dokument, który potwierdzi Twoją tożsamość, musi być to dokument ze zdjęciem, paszport bądź dowód osobisty będzie wystarczający zarówno w przypadku ślubu cywilnego jak też konkordatowego.
• Odpisy aktów urodzenia, jeśli Twój odpis wydany został w innym języku niż polski bądź akt Twojej przyszłej żony konieczne będzie jego przetłumaczenie, co ważne takiego tłumaczenia dokonać może tylko i wyłącznie tłumacz przysięgły, który znajduje się na liście tych wybranych przez Ministerstwo Sprawiedliwości
• Bardzo ważnym dokumentem, który często może budzić wśród Was kontrowersje jest pisemny dokument, który potwierdza iż Wasze małżeństwo nie będzie zawarte z racji okoliczności, które są niezgodne z ogólnie przyjętymi zasadami, czyli na przykład nie jest to małżeństwo, które prowadzi którąś ze stron do konkretnej korzyści chociaż by majątkowej czy też prowadzącej do umożliwienia lub ułatwienia przebywania w innym kraju.
• W przypadku osób z innych krajów potrzebne będzie też zaświadczenie z własnego kraju, które pozwoli potwierdzić iż dana osoba jest w pełni zdolna do tego aby związek małżeński zawrzeć i nie ma ku temu żadnych przeciwwskazań, chodzi tutaj też o różnice kulturowe i sprawdzenie czy dana narodowość może zawrzeć małżeństwo z inną na przykład polską, dodatkowo dokument ten również musi zostać przetłumaczony przez tłumacza przysięgłego.
• Jeśli dojdzie do ślubu cywilnego należy też dostarczyć potwierdzenie opłaty skarbowej.
• Jeśli osoba chcąca zawrzeć związek małżeński z obcokrajowcem była już wcześniej w związku formalnym, ale została na przykład wdową lub wdowcem bądź też jest po rozwodzie wtedy należy dostarczyć akt zgonu wcześniejszego partnera jeśli doszło do śmierci, jeśli zaś doszło do rozwodu wystarczy dokument potwierdzający te okoliczność chociaż by prawomocny wyrok sądu.

          Powyższe wytyczne są tymi najbardziej podstawowymi, ale pozwolą Ci nakreślić to jak prezentuje się Twoją sytuacja a do tego pomogą w organizacji niezbędnych formalności. Oczywiście fachowa porada czeka zawsze na miejscu, z racji tego że każdego klienta traktujemy indywidualnie najlepszym rozwiązaniem będzie pojawienie się u Nas i ustalenie wszystkich formalności, zawsze chętnie pomożemy. Zapraszamy serdecznie!

Majątek stanowiący własność małżeńską może być podzielony przed rozwodem, w trakcie jego trwania lub po jego zakończeniu.  Doświadczenie jednak pokazuje, że byli małżonkowie decydują się na podział majątku wspólnego po przeprowadzonej rozprawie rozwodowej. Nieważne czy podział majątku dotyczy Polaków czy obcokrajowca, który zdecydował się na rozwód z osobą polskiego pochodzenia reguły są takie same, o ile podział majątku następuje na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z artykułem 51 ustawy „Prawo prywatne międzynarodowe” relacje majątkowe oraz osobiste pomiędzy małżonkami każdorazowo podlegają wspólnemu prawu ojczystemu. W przypadku braku wspólnego prawa ojczystego stosuje się prawo Państwa na terenie którego byli małżonkowie mieszkali przed rozwodem lub w przypadku braku wspólnego kraju zamieszkania bierze się pod uwagę państwo, gdzie byli małżonkowie posiadali miejsce pobytu. 

Po ustaniu wspólności majątkowej na skutek rozwodu przyjmuje się zasadę, iż majątek stanowiący wspólną własność byłych małżonków powinien być podzielony w udziale po 50 %. Równy udział w majątku byłych małżonków jest zasadą, i wynika on z więzów gospodarczych oraz osobistych występujących pomiędzy małżonkami. Zgodnie z polskim prawem małżeństwo powinno działać na rzecz dobra rodziny oraz okazywać wzajemną pomoc, dlatego nawet pomimo różnić finansowych występujących podczas tworzenia majątku wspólnego uznaje się zasadę równego podziału. Oczywiście od tej zasady istnieją wyjątki. Przesłanką taką jest sytuacja gdy jeden z małżonków w sposób rażący lub uporczywy nie przyczyniał się do powstawania majątku wspólnego np. poprzez hazard, uzależnienia (alkoholizm, nakrakania) czy dokonywanie ryzykownych operacji finansowych. 

W sytuacji gdy jeden z byłych małżonków nie godzi się na równy podział majątku może zastosować dwa rozwiązania:

– zawarcie ugody z byłym małżonkiem,

– sprawa sądowa.

Zawarcie ugody z małżonkiem jest zdecydowanie prostszym oraz tańszym sposobem na dokonanie podziału majątku od przeprowadzenia potencjalnej sprawy sądowej. W przypadku ugody ważne jest zgodne porozumienie małżonków zawarte na piśmie. Owszem zdarzają się sytuacje, gdy drugi małżonek (któremu ma przypaść mniejszy udział w majątku wspólnym) nie godzi się na zawarcie ugody. W takich sytuacjach warto podjąć negocjacje lub mediację z byłym małżonkiem i starać się go przekonać, że zawarcie ugody przyniesie dla niego o wiele więcej korzyści niż długotrwałe i kosztowne sprawy sądowe. Wielu byłym małżonkom udało się ostatecznie zawrzeć ugody pomimo, iż początkowo nic nie wskazywało aby doszli do porozumienia. 

W sytuacji, gdy jednak ugoda nie jest możliwa pozostaje przeprowadzenie rozprawy sądowej. Dla jej zainicjowania konieczne jest wezwanie byłego małżonka do podziału majątku wspólnego, w wezwaniu należy jasno zawrzeć propozycję podziału nieruchomości, rzeczy materialnych oraz środków finansowych. Dodatkowo osoba, która występuje z roszczeniem powinna udowodnić ustawowe przesłanki, które uprawniają do nierównego podziału majątku – do których zaliczamy wymienione powyżej uzależnia czy ryzykowne lub lekkomyślne rozporządzanie majątkiem.  Zdarzają się sytuacje, w których jeden z małżonków może być całkowicie pozbawiony prawa do majątku wspólnego. Należy jednak pamiętać, że sprawy sądowe wiążą się z kosztami. Często również są długotrwałe i stresogenne dla osób w nich uczestniczących.  W sytuacji podziału majątku z byłym małżonkiem warto skorzystać z pomocy wyspecjalizowanych prawników, którzy w naszym imieniu dokonają wszelkich formalności.

Jesteś pełnomocnikiem prawnym obcego wykonawcy w Polsce? Gratulacje, to wielkie wyróżnienie- znajdujesz się w kręgu ludzi, którym Twój pracodawca ufa najbardziej. Jednak, jak to z wyróżnieniami bywa- w parze z wielkimi sukcesami idzie również wielka odpowiedzialność. W Twoim przypadku konieczna będzie pewna świadomość prawa obowiązującego w Polsce. Pozwól, że pomogę Ci podsumować kilka informacji, które w przyszłości mogą okazać się dla Ciebie nieodzowne. Wszystkie związane z aspektami prawnymi Twojego nowego stanowiska. 

Do czego powołany jest pełnomocnik?

   Uchwała Sądu Najwyższego mówi, że „osoba upoważniona w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego, której [tej osoby] dane zostały objęte wpisem tego oddziału do  
KRS [- Krajowy Rejestr Sądowy-], może udzielić pełnomocnictwa procesowego do zastępowania przedsiębiorcy zagranicznego w sprawach o roszczenia związane z działalnością tego oddziału”. Oznacza to, że jesteś upoważniony między innymi do zawierania umów w imieniu swojego pracodawcy, reprezentowaniu go w sprawach urzędowych a także i w sprawach sądowych. 
Ustanowienie pełnomocnika ma na celu przede wszystkim usprawnienie realizacji spraw przedsiębiorcy, przy jednoczesnym zachowaniu pewnej autonomii, polegającej na uniknięciu konieczności zwracania się do macierzystego kraju przedsiębiorcy celem realizacji pewnych procesów urzędowo- prawnych. Przede wszystkim powołanie pełnomocnika przez przedsiębiorcę ma na celu ochronę interesów samego przedsiębiorcy- pełnomocnik gwarantuje pewną skuteczność realizacji wyżej wymienionych procesów. Ponadto pełnomocnik jest w pewnym stopniu zobligowany do znajomości przepisów prawnych kraju, na terenie którego pełnomocnictwo sprawuje.

Kodeks cywilny a pełnomocnictwo

   Podstawowym źródłem, z którego należy czerpać jest Kodeks Cywilny- zawiera on akty prawne w pełni określające pełnomocnictwo. 
Kodeks cywilny jasno definiuje, że pełnomocnikiem może być tylko i wyłącznie osoba fizyczna, to jest osoba, która posiada co najmniej ograniczoną zdolność prawną. Gwoli ścisłości- osoby od trzynastego roku życia do osiemnastego mają częściową- ograniczoną- zdolność prawną, zaś osoby pełnoletnie mają pełną zdolność prawną.
Kodeks Cywilny stanowi również, że pełnomocnictwo jest ważne, jeśli jest ono ustanowione drogą pisemną- pełnomocnictwo ustne nie jest honorowane przez żaden organ wykonawczy-w tym wypadku organy administracyjne- prawa polskiego.  Jest kilka rodzajów pełnomocnictwa:
– ogólne
– uprawniające- uprawniające do wykonywania pewnych czynności
– szczególne-  dotyczące konkretnej czynności prawnej. 

   Jednak żadne pełnomocnictwo nie obowiązuje nieodwołalnie. Jak każda forma prawna, pełnomocnictwo także traci swoją wartość w pewnych okolicznościach. Jedną z takich okoliczności jest śmierć jednej z osób, które to pełnomocnictwo dotyczy. Likwidacja osoby prawnej tożsama jest z sytuacją, gdy umiera jedna ze stron umowy, której pełnomocnictwo zostało zawarte. Pamiętaj, że również sam możesz zrezygnować z funkcji pełnomocnika.

Wybierając firmę windykacyjną należy wziąć pod uwagę wiele istotnych aspektów, które bez wątpienia będą miały w późniejszym czasie wpływ na to, czy jako wierzyciele będziemy z naszego wyboru zadowoleni. Nie jest tajemnicą, że najbardziej podstawowe oczekiwania stawiane windykatorom, to przede wszystkim to, aby byli skuteczni i podejmowali szybkie działania. Ważne również, aby potrafili wyegzekwować dług nawet od takiego dłużnika, który przed swoimi zobowiązaniami uciekł poza granice kraju. Nie bez znaczenia jest również kontakt z windykatorem – ten powinien być łatwy i przyjemny. Czego jeszcze możemy oczekiwać od tego rodzaju firmy i w jaki sposób spośród wielu dostępnych na rynku ofert znaleźć właściwą? O tym poniżej.

Szeroki wachlarz usług

Oferta firmy windykacyjnej może być zauważalnie szeroka, albo wręcz przeciwnie – ograniczać się wyłącznie do jednego typu usług. Poszukując dobrego windykatora weźmy pod uwagę to, jak wiele może nam on zaoferować. Pamiętajmy, że im więcej wykona za nas firma, tym mniej pozostanie nam do zrobienia.

Etyka to podstawa

Rynek pełen jest różnego rodzaju firm windykacyjnych. Części z nich działa na nim już od dawna, a ich pracownicy posiadają już pożądane przez klientów doświadczenie i umiejętności. Druga część to firmy stosunkowo nowe, lepiej lub gorzej się reklamujące. Warto jednak w tym miejscu wspomnieć, że wybierając windykatora należy wziąć pod uwagę nie tylko to, jak wiele windykacji już przeprowadził, ale również to, w jaki sposób to zrobił. Niezwykle ważne jest, aby firma windykacyjna podejmowała wyłącznie działania zgodne z prawem i profesjonalne, z szacunkiem podchodząc nie tylko do wierzyciela, ale również do samego dłużnika. Jeśli chcemy dowiedzieć się czegoś więcej na temat danego windykatora, to zapoznajmy się z opiniami widniejącymi na przykład w sieci Internetowej.

Nasze usługi

Jesteśmy jedną z najlepszych i najskuteczniejszych firm windykacyjnych w Polsce. Wybierając nasze usługi możesz mieć pewność, że zrobimy wszystko, aby odzyskać Twoją należność. Stosujemy szereg rozwiązań i metod, które pozwalają nam przeprowadzać skuteczne windykacje nie tylko na terenie kraju, ale również poza jego granicami. Twój dłużnik wyjechał, aby uniknąć ciążących na nim wobec Ciebie zobowiązań? Bez obaw. To nie koniec świata, ani problem nie do rozwiązania. Nasi profesjonalni windykatorzy dołożą wszelkich starań, aby odzyskać Twoje pieniądze. Wszystkie działania podejmujemy zgodnie z prawem i nigdy nie przekraczamy jego ram.

Kiedy warto skorzystać z usług firmy windykacyjnej? Pomoc firmy windykacyjnej przyda się każdemu, kto bezskutecznie stara się wyegzekwować od dłużnika wywiązanie się z ciążących na nim zobowiązań. Wsparcie fachowców może okazać się tym bardziej potrzebne, kiedy dłużnik opuścił kraj, a nam samym trudno jest go odszukać. Podjęcie współpracy z doświadczonym windykatorem pozwala zaoszczędzić sporo czasu i nerwów, a nierzadko stanowi jedyną szansę na odzyskanie należnych nam pieniędzy czy cennych przedmiotów.

Cudzoziemca bez prawa pobytu stałego czeka wiele miesięcy oczekiwania na decyzję w sprawie legalizacji przebywania na terytorium Polski. Gdzie się zwrócić o pomoc i co można uzyskać? 

Oprócz Urzędu ds Cudzoziemców działają w Polsce rozmaite fundacje i stowarzyszenia, które mają na celu poradnictwo prawne. Ich zaletą jest to, że zamiast wielu godzin stania w kolejce przed urzędem na spotkanie z prawnikiem można umówić się telefonicznie. To ważne, choć samej porady prawnej już telefonicznie się nie usłyszy. Czy w Polsce cudzoziemiec może gdzieś zadzwonić i porozmawiać na temat swojego statusu? Tak. W Warszawie jest to Wydział ds Cudzoziemców Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego, w którym działają infolinie i numery telefonów, pod którymi można uzyskać informację na temat legalizacji pobytu oraz wymiany karty pobytu, zezwolenia na pracę, czy obywatelstwa. Infolinie w sprawie zezwoleń na pobyt i pracę działają też w Małopolskim Urzędzie Wojewódzkim, czy Wielkopolskim i innych urzędach, w których załatwia się te sprawy. Numery telefonów można więc znaleźć, ale będzie to informacja, nie konkretna porada prawna. 

Do prawników telefonów nie ma, choć nie znaczy to, że porady takie nie są udzielane. Ich zakres i temat zależy od sytuacji, w jakiej znajduje się cudzoziemiec. Bezpłatne porady prawne oferuje Urząd ds Cudzoziemców, ale dotyczy to osób, które złożyły wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej dla siebie, kiedy toczy się postępowanie w sprawie pozbawienia ich statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej. Takim osobom przysługuje nieodpłatna informacja prawna w postępowaniu w pierwszej instancji, choć pod warunkiem osiągania dochodów niższych niż te określone w ustawie o pomocy społecznej. 

W Polsce funkcjonuje także Centrum Informacyjne dla Cudzoziemców. Oferuje porady w zakresie zasad ubiegania się o pobyt stały lub czasowy, udziela pomocy w razie decyzji negatywnych, czyli o możliwości odwołania się oraz w jaki sposób to zrobić. Centrum odradza wynajmowanie pełnomocnika i zachęca, z jego pomocą, do samodzielnego przejścia przez polskie procedury. Pomaga też w sytuacjach, kiedy cudzoziemiec został oszukany przez nieuczciwego prawnika lub pracodawcę. Działa w partnerstwie z Mazowieckim Urzędem Wojewódzkim i pomaga migrantom z państw spoza Unii Europejskiej. Centrum funkcjonuje od marca 2009 roku w ramach Sekcji ds Cudzoziemców Stowarzyszenia Interwencji Prawnej. Jego misją jest zapewnienie spójności społecznej poprzez działanie na rzecz równości wszystkich ludzi wobec prawa. Po poradę do Centrum można umówić się telefonicznie. 

Gdzie jeszcze można zadzwonić? Do Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, ale w sytuacjach skrajnych, bo takimi organizacja się zajmuje. Co można uzyskać? Poradę w zakresie problemów dotyczących naruszeń praw osobistych i politycznych. Fundacja przyjmuje sprawy, w których doszło lub mogło dojść do naruszeń praw człowieka, zwłaszcza prawa do rzetelnego procesu sądowego. Zajmuje się sytuacjami naruszenia nietykalności przez policję, czy naruszenia wolności osobistej.  Udziela informacji o działalności organów władzy państwowej i samorządowej itp. Przedstawiciele fundacji obserwują procesy sądowe, pomagają w formułowaniu skarg do Europejskiego Trybunału w Strasburgu oraz pomagają imigrantom uzyskać status uchodźcy. Fundacja nie świadczy jednak usług adwokackich oraz nie zajmuje się sprawami socjalnymi.  Zadzwonić też można do wybranej kancelarii prawnej zajmującej się prawem imigracyjnym. W kancelarii otrzyma się poradę oraz pomoc związaną z legalizacją prawa pobytu, w sytuacjach wymagających interwencji adwokata uzyska się możliwość przedstawienia swoich racji oraz prawo do obrony w sytuacjach na przykład niesprawiedliwych decyzji bądź oskarżeń. Czy za pomoc trzeba będzie zapłacić? To zależy od rangi sprawy oraz możliwości finansowych cudzoziemca. Adwokaci bowiem świadczą również usługi pro bono, kiedy wymaga tego dobro danej osoby. 

Alimentare znaczy „jeść”. Łożenie na dziecko to podstawowy obowiązek każdego rodzica i zazwyczaj dzieje się to zgodnie w razie trwania związku lub małżeństwa. Co jednak zrobić, jeśli dochodzi do rozstania i jedno z rodziców wyjeżdża za zagranicę, a dziecko zostaje w Polsce?

Najlepszym rozwiązaniem jest porozumienie między rodzicami jaką kwotę przekazują na potrzeby dziecka. Można umówić się, że jest to kwota równa dla każdego z rodziców, choć w praktyce na dziecko łozy więcej ten, z kim ono pozostaje.  Co jednak się dzieje, jeśli jedno z rodziców odchodzi i nie zgadza się na utrzymywanie dziecka? Wtedy pozostaje sąd, który bada nie tylko faktyczne zarobki rodzica, ale też jego możliwości zarobkowania oraz może orzec o alimentach w wysokości nawet 60 procent zarobków, jeśli potrzeby dziecka to uzasadniają. O zasądzenie alimentów w określonej wysokości stara się zazwyczaj rodzic, z którym dziecko pozostaje, chyba, że sąd orzekł opiekę naprzemienną. Co jednak w sytuacji, kiedy trudno uzyskać od byłego partnera bądź partnerki zasądzone nawet alimenty? Pozostaje komornik, któremu należy przekazać wyrok sądu oraz jak najwięcej informacji o dłużniku i zaległościach, jeśli takowe się pojawiły. Jeśli rodzic winien alimenty pracuje w Polsce, komornik nie będzie miał problemu z ich ściągnięciem. Jeśli jednak rodzic wyjechał za granicę konieczna stanie się współpraca polskiego wymiaru sprawiedliwości oraz kraju, w którym dłużnik przebywa.  Jeśli jest to kraj unijny i rodzic pracuje po uzyskaniu stosownych dokumentów, w tym na przykład aktu urodzenia dziecka nie powinno być problemu z egzekucją alimentów, bowiem wystarczy złożyć wniosek o o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sadu polskiego w tej sprawie do sądu kraju, w którym dłużnik przebywa. Do wniosku dołącza się odpis wyroku sądu polskiego oraz specjalne zaświadczenie wydane przez sąd na potrzeby egzekucji z zagranicy. Ważne, aby przedtem ustalić adres dłużnika, bowiem wniosek o wszczęcie procedury składa się do sądu miejsca zamieszkania rodzica, który przebywa poza Polską i to tamtejszy sąd informuje go o postępowaniu. Wszystkie dokumenty muszą być przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego i zazwyczaj dochodzenie roszczeń alimentacyjnych wiąże się z kosztami, choć można prosić sąd o zwolnienie z ich ponoszenia.  Co się dzieje jednak, jeśli rodzic wyjechał poza Unię Europejską? Tu sprawa jest i prostsza i bardziej skomplikowana. Bo choć obowiązuje tzw. Konwencja Nowojorska, która mówi o zasadach dochodzenia roszczeń alimentacyjnych za granicą, to moc prawną mają również dwustronne umowy między Polską a innymi krajami, bo konwencja nie obowiązuje wszędzie na świecie.  Umowami dwustronnymi inne państwa w pewnym sensie chronią interesy swoich obywateli przed na przykład nadmiernymi roszczeniami alimentacyjnymi ze strony Polaków. Jeśli jednak stosowna umowa obowiązuje wówczas istnieje szansa na egzekucję alimentów, choć już nie zawsze na zasadach, które oczekiwałaby strona polska. Warto dowiedzieć się z jakimi krajami Polska ma podpisane umowy dwustronne lub o wzajemności tak jak to ma miejsce w przypadku USA, czy Kanady. W dochodzeniu roszczeń pośredniczy sąd polski. Najbardziej skomplikowana sytuacja ma miejsce w przypadku Australii, z którą Polska nie ma ma umowy dwustronnej. W praktyce dochodzenie roszczeń alimentacyjnych od rodzica, który wyjechał do tego kraju i uzyskał tamtejsze obywatelstwo jest niemożliwe.

Usługi adwokackie z zakresu prawa pracy kierowane są zarówno do potrzebujących pomocy prawnej z tego zakresu pracowników, jak i pracodawców. Prawo pracy to niezwykle rozbudowana gałąź polskiego systemu prawnego, która nierzadko poddawana jest wielu znaczącym nowelizacjom. Te zmiany, choć często niezbędne i pozytywne, sprawiają jednak, że wiele osób może czuć się nieco zagubionych, a zdarza się, że brak niezbędnej wiedzy prowadzi ich do szeregu problemów natury prawnej. Stosunki na linii pracownik – pracodawca mają szczególny charakter. Mimo wynikającego z nich podporządkowania jednej strony względem drugiej warto, aby realizowane były w zgodzie i wzajemnym zrozumieniu. Jednak w praktyce bywa różnie, a wtedy wsparcie prawnika może okazać się niezbędne. Kiedy warto poszukiwać pomocy i czego możemy oczekiwać od adwokata? O tym poniżej. Zapraszamy!

W czym może pomóc nam prawnik?

Oferty kancelarii adwokackich specjalizujących się w prawie pracy kierowane są do każdego, kto potrzebuje pomocy prawnej w tym zakresie. Na polskim rynku pracy od dłuższego już czasu przybywa obcokrajowców, którzy podejmując zatrudnienie nie zawsze dobrze orientują się wśród obowiązujących przepisów. Dlatego to właśnie oni coraz częściej stają się klientami kancelarii. Do najbardziej powszechnych usług, z których możemy skorzystać, należą zwłaszcza:

• opinia w sprawie odpowiedzialności materialnej ponoszonej przez pracownika;
• pomoc w rozwiązaniu konfliktów występujących pomiędzy pracodawcą a pracownikiem (na przykład sprawy dotyczące przywrócenia niesłusznie zwolnionego pracownika do pracy czy takie, które dotyczą przestępstwa mobbingu);
• opinia i wyjaśnienie zawiłości wynikających z dokumentów (na przykład z umowy o pracę);
• wyjaśnienie przepisów odnoszących się do zbiorowego prawa pracy;
• opracowanie regulaminu pracy;
• obrona interesów klienta przed sądem pracy;
• wyjaśnienie zasad, na których powinien opierać się każdy stosunek pracy.

Gdzie poszukiwać pomocy?

Wiele kancelarii funkcjonujących na terenie Rzeczpospolitej Polskiej świadczy pomoc właśnie z zakresu prawa pracy. To swoiste zainteresowanie tą tematyką spowodowane jest zwłaszcza tym, że w sądach wciąż przybywa spraw dotyczących tej właśnie gałęzi. Problemów wynikających ze stosunku pracy może być naprawdę wiele, a nieznajomość polskiego prawa może znaczenie utrudnić ich rozwikłanie. Dlatego też tak ważne jest to, aby zgłaszać się po pomoc do profesjonalistów odpowiednio wcześnie, kiedy jeszcze szanse na korzystne dla nas zakończenie sprawy są jak największe. Poszukując kancelarii, która poprowadzi naszą sprawę, warto zwracać uwagę na takie, które specjalizują się właśnie w prawie pracy i ubezpieczeń społecznych, oraz mogą poszczycić się doświadczeniem i sukcesami w tym zakresie. Naprawdę warto poszukiwać adwokata, który nie tylko zna obowiązujące regulacje, ale potrafi również wyjaśnić je klientowi w zrozumiały sposób. W zawodzie tym, jak w każdym, w którym pracuje się z ludźmi i dla ludzi, ważna jest przede wszystkim empatia i szacunek.

W ostatnich latach zaobserwować można wzrost liczby małżeństw, które zawierane są przez osoby pochodzące z różnych krajów. W związku z tymi różnicami wiele osób, jeszcze przed wstąpieniem w związek małżeński, zastanawia się, czy ślub może wpłynąć na kwestię ich obywatelstwa. Pytań w tym przedmiocie może być naprawdę wiele, a wśród tych, które zadawane są prawnikom najczęściej z cała pewnością wyróżnić należy zwłaszcza takie, które dotyczą utraty dotychczasowego obywatelstwa lub odwrotnie – możliwości nabycia obywatelstwa współmałżonka. Czy prawo reguluje te kwestie? Oczywiście! Dlatego warto zapoznać się z obowiązującymi przepisami lub zasięgnąć porady fachowca.

Ślub z obywatelem Polski a nabycie polskiego obywatelstwa

Warto na początek wyraźnie podkreślić, że wstąpienie w związek małżeński z osobą, która posiada polskie obywatelstwo, nigdy nie powoduje, że takowe zostanie również automatycznie nadane współmałżonkowi tej osoby.

Ślub z obcokrajowcem a utrata obywatelstwa polskiego

Uwypuklenia wymaga również fakt, że wstąpienie Polki bądź Polaka w związek małżeński z obcokrajowcem nigdy nie jest powodem do tego, aby utracili oni swoje obywatelstwo. Kwestię tę reguluje ustawa o obywatelstwie polskim, która w art. 5 wskazuje, że „zawarcie związku małżeńskiego przez obywatela polskiego z osobą niebędącą obywatelem polskim nie powoduje zmian w obywatelstwie małżonków”. Natomiast z art. 34 Konstytucji RP wyraźnie wynika, że nie istnieje inny sposób na utratę obywatelstwa, aniżeli dobrowolne się go zrzeczenie. Oznacza to, że jedynie chęć wyzbycia się posiadanego obywatelstwa może być powodem jego utraty.

Ubieganie się o obywatelstwo polskie

To, że zawarcie związku małżeńskiego nie stanowi powodu, dla którego nadaje się obywatelstwo, wcale nie oznacza, że w żaden sposób nie wpływa na tę kwestię. Otóż obcokrajowiec, który zawarł związek małżeński z osobą obywatelstwa polskiego, może uzyskać takie obywatelstwo, jeśli spełni wskazane ku temu prawem przesłanki. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt. 2: „Za obywatela polskiego uznaje się cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie w Polsce co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu, który pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim lub nie ma żadnego obywatelstwa”. Oznacza to, że współmałżonek polskiego obywatela może ubiegać się o nadanie mu obywatelstwa polskiego w uproszczonym trybie administracyjnym.

Prawa obcokrajowca Zawarcie małżeństwa z osobą posiadającą polskie obywatelstwo wpływa również na szereg innych praw przysługujących obcokrajowcowi na terytorium Polski. Dotyczą one na przykład możliwości prowadzenia działalności gospodarczej bądź podjęcia pracy. Warto dokładnie poznać wszystkie przysługujące cudzoziemcom na tej podstawie uprawnienia, aby móc w praktyce swobodnie z nich korzystać. Nierzadko, kiedy nasza wiedza z zakresu prawa nie jest na tyle obszerna, warto zgłosić się do prawnika, który w przystępny sposób wyjaśni wszystkie dotyczące owego tematu kwestie.

Ślub w Polsce

Obcokrajowiec, aby zawrzeć związek małżeński w Polsce, we właściwym Urzędzie Stanu Cywilnego powinien złożyć:

1. dokument tożsamości ze zdjęciem;
2. odpis aktu urodzenia wraz z tłumaczeniem urzędowym w przypadku gdy akt został sporządzony w innym języku niż język polski – lista uprawnionych tłumaczy publikowana jest na stronach Ministerstwa Sprawiedliwości lub stronach konsulatów RP;
3. zaświadczenie z kraju pochodzenia o zdolności do zawarcia związku małżeńskiego wraz z przysięgłym tłumaczeniem tego dokumentu na język polski;

W przypadku gdy obcokrajowiec pozostawał wcześniej w związku małżeńskim poza wymienionymi wyżej dokumentami powinien przedłożyć:

1. odpis skrócony aktu małżeństwa z adnotacją o rozwodzie lub odpis prawomocnego orzeczenia sądu o rozwodzie. W przypadku gdy do rozwodu doszło zagranicą konieczne jest przedłożenie oryginału odpisu orzeczenia z tłumaczeniem urzędowym. Polskie przepisy mogą wymagać uznania wyroku za skuteczny na obszarze Polski, wtedy niezbędne jest dołączenie prawomocnego postanowienia sądu;
2. odpis skrócony aktu małżeństwa z adnotacją o unieważnieniu małżeństwa lub odpis prawomocnego orzeczenia sądu;
3. odpis skrócony aktu zgonu współmałżonka (dla wdowców i wdów);

Zdarzają się sytuacje, gdy kraj pochodzenia nie wydaje zaświadczenia o zdolności do zawarcia związku małżeńskiego, należy wtedy przeprowadzić postępowanie przed polskim Sądem Rejonowym. Konieczne będzie złożenie wniosku o wydanie zwolnienia z obowiązku przedłożenia dokumentu do Urzędu Stanu Cywilnego.

Rozwód w UK                                                                                                              

Sądy brytyjskie są właściwe do przeprowadzenia postępowania o rozwód jeżeli choćby jedno z małżonków ma stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii lub przebywa na jej terenie przynajmniej rok przed złożeniem pozwu o rozwód. Bez znaczenia pozostaje kwestia obywatelstwa małżonków jak i miejsce zawarcia związku małżeńskiego.

Należy pamiętać o tym, że pozew o rozwód można złożyć dopiero po upływie roku od zawarcia związku małżeńskiego. Warunkiem uzyskania orzeczenia o rozwodzie jest wykazanie, że doszło do rozkładu związku małżeńskiego. Przyczynami rozkładu są:

1. zdrada współmałżonka;
2. nieracjonalne zachowanie współmałżonka;
3. porzucenie na okres co najmniej dwóch lat;
4. dwuletnia separacja i zgoda obu stron na rozwód;
5. separacja trwająca piec lat (zgoda drugiej strony na rozwód nie jest konieczna).

Jeżeli małżonkowie mają dzieci poniżej 16 roku życia lub poniżej 18 jeśli kontynuują naukę niezbędne będzie również ustalenie przez sąd z kim dzieci będą mieszkać oraz jak będą kontaktować się z drugim rodzicem.

Po doręczeniu pozwu oraz przeprowadzeniu czynności wstępnych sędzia wydaje wstępne orzeczenie o rozwodzie jeżeli uzna, że istnieją przesłanki do rozwodu. Jeżeli między stronami nie ma sporu co do spraw dotyczących małoletnich dzieci oraz spraw finansowych to rozwód może odbyć się drogą korespondencyjną. Jeżeli sędzia uzna, że jest to niezbędne to może wezwać strony do sądu w celu wyjaśnienia wątpliwości. Ostatnim etapem postępowania rozwodowego jest wydanie przez sąd prawomocnego i ostatecznego orzeczenia o rozwodzie. Po otrzymaniu tego dokumentu strony przestają być w związku małżeńskim i mogą zawrzeć kolejny związek.